یادگیری

 دو عامل اصلی تعیین کننده رفتار عبارتند از:
یادگیری و توارث.

کلیه رفتارهای انسان و سایر پستانداران تحت تاثیر یادگیری است، اما هر رفتاری، شرطی یا غیر شرطی، از اساس تحت تاثیر توارث است.

 یعنی می توان رفتاری پیدا کرد که تحت تاثیر یادگیری نباشد( مانند عرق کردن در گرما یا لرزیدن در سرما) اما نمی توان رفتاری پیدا کرد که تحت تاثیر توارث نباشد ).در محیط عادی است که نوع مغز، نوع اندام های حسی و حرکتی را تعیین می‌کند، هر فردی از آنها سود می برد و در ارتباط با آن یاد میگیرد. تفاوت های ارثی موجب می شود که انسان بتواند چیزی یاد بگیرد که کبوتر یا میمون قادر به آنها نیست.

این است که به ما اجازه می دهد تا بگوییم:
از هر کسی کاری ساخته است، خاتونی آش پزد، هر گلی بویی دارد و هر زمینی خاصیتی دارد . 

 سگ ها، گربه ها و میمون ها، وقتی که در موقعیت یکسان قرار می‌گیرند، چیزهای متفاوتی را کسب می‌کنند. در سایر حیوانات نیز هم به همین صورت است.  یادگیری همیشه اثر بنیادی در رفتار حیوانات عالی دارد و توارث نیز اثر بنیادی دارد. بعضی مردم اثر یادگیری را دست کم می‌گیرند و به توارث اهمیت بیشتری می‌دهند و بعضی دیگر بیشترین سهم را به یادگیری قائل می‌شوند.

 هر دو عامل کنش متقابل دارند. یادتان باشد از کسانی که سهم توراث نادیده می گیرند باید بپرسید چرا اسب و قاطر، با اینکه در محیط یکسان رشد می کنند ویژگی های کاملا متفاوت دارند. در گذشته بزرگترین پیشرفت در شناخت از یادگیری زمانی به وجود آمده که این پدیده تحت شکل های بسیار ساده خود مورد مطالعه قرار گرفته است. این شناخت مخصوصاً زمانی گسترش یافته که یادگیری حیوانات مطرح شده است.

نویسنده: دکتر اعتماد هژبرالساداتی